گذشته

دلم گرفته درست مثل هرروز. هرلحظه که به گذشته برمیگردم همین  حسودارم نمیدونم چی بگم نمیدونم حال کسی که بشنوه ۶ماه بیشتر زنده نیست چجورمیشه مسخره است ولی من تجربش کردم اون موقع دلم میخواست بمونم ولی اگه میدونستم همچین سرنوشتی دارم ابدا دلم نمیخواست بمونم  بایدشاکرخداباشم که منواز یک قدمی مرگ بلند کرد و ودوباره ی کاری کرد که  به مرگ تدریجی دچارشم چقدرسخته به خاطر بیماری نتونی به خیلی چیزایی که میخوای برسی وچقدرمسخره است چون کسی نمیدونه مرضت چیه بگی من این چیزارو نمیخوام وهمش زندگیت دروغ باشه سراسردروغ باشه چقدرسخته با چشمات مرگ عزیزترین کستو ببینی وچقدرسختتراینه که تاعمرداری جلوی چشمات مرگش باشه....

 چقدر سخته باگوشهات بشنوی طعنه ها حرفها وکنایه های اطرافیانتو وباید تحمل کنی چون واقعیتومیگن وبه این فکرکنی اینایی که جلوچشمات طعنه میزنن واقعا چه حسی نسبت بهت دارن که حتی اگه یه غریبه ای هم راجب بیماری گذشته ات نمیدونه جلوی چشمای اون بهت یا داوریتوهمون آدم  ترحم انگیزچندسال قبلی وچقدرسخته توضیح دادن به آدمهایی که خودشونوزدن به خواب          که توضیح اینکه من سالمم چه واژه غریبی دل خودمم به درد میاد وقتی این حرفومیگم چون میدونم که درسته ازاون نظرخوبم    ولی قربون خدا برم انگارمن خیلی براش عزیزم امتحان سختتری روپیشش باید پاس کنم وهمون خدا باید میدونست که من دیگه تحمل ندارم وهمون خداهم میدونه من دیگه نمیخوام با این یکی بجنگم میخوام قبولش کنم وبااین دردم زندگی کنم زندگی که چه عرض کنم تنها به یه امید ادامه میدم اونم اینکه ازکسایی که یه روزی باحرفاشون دلمو خون کردن یا حقموبگیرم یاخودشون تقاص پس بدن همین چندوقت پیش کسی که هرباری که میومد پیشم باعث آزارم میشد خودش دچار یه بیماری شده اینبارمن رفتم پیشش وآزارش دادم .........

تبسم سرد من...